ΜΕΓΑΣ   ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ   Μ. τ. Χ. Ε.

Ο Μ. Πρωτοπρεσβύτερος του Οικ. Πατριαρχείου π. Γεώργιος Τσέτσης του Θωμά και της Ελένης, το γένος Προύσαλη, γεννήθηκε στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) Κωνσταντινουπόλεως, στις 22 Ιουνίου 1934. Προερχόμενος από λευιτική οικογένεια (παππούς και θείος κληρικοί), άρχισε να εθίζεται με το εκκλησιαστικό-λειτουργικό περιβάλλον "εξ απαλών ονύχων", στο Αναλόγιο της Εκκλησίας της γενέτειρας του Χάσκιοϊ, του κατά τη βυζαντινή περίοδο γνωστού ως "Πικρίδιο" προαστείου, στην αντίπερα όχθη του Κερατείου κόλπου.

Το 1945, και σε ηλικία 11 ετών, προσλαμβάνεται, επί Πατριαρχίας Βενιαμίν του Α' ως Κανονάρχης του Πατριαρχικού Ναού, αρχικά δίπλα στον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Κωνσταντίνο Πρίγγο και στη συνέχεια κοντά στον Άρχοντα Λαμπαδάριο Θρασύβουλο Στανίτσα. Έτσι, συμψάλλοντας με Στανίτσα και ακούγοντας Πρίγγο, εξοικειώθηκε με το λεγόμενο φαναριώτικο "πατριαρχικό ύφος" του ψάλλειν.

Τα πρώτα μουσικά μαθήματα τα πήρε από τον δάσκαλο του Θρασύβουλο Στανίτσα, από δε το φθινόπωρο του 1949, από τον Κωνσταντίνο Πρίγγο τον οποίο είχε καθηγητή της μουσικής στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1960. Επί μία πενταετία και μέχρι την αποφοίτησή του από τη Χάλκη, διετέλεσε δεξιός ψάλτης και χοράρχης  της φοιτητικής χορωδίας της Θεολογικής Σχολής, διαδεχθείς τον νυν Μητροπολίτη Πέργης, Ευάγγελον Γαλάνη.

Η εναίσιμος επί πτυχίω διατριβή του είχε ως θέμα: « Η Ένταξις των Αγίων εις το εορτολόγιον της Εκκλησίας". Κατά το ακαδημαϊκό Έτος 1958-1959 φοίτησε στο οικουμενικό Iνστιτούτο του BOSSEY  (Γενεύη). Το 1988 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στο τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο "Ή συμβολή του οικουμενικού Πατριαρχείου στην ίδρυση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Θεολογίας.

Τον Μάιο  του 1961 ενυμφεύθη την Jacqueline Mermoud  από την οποία απέκτησε δύο τέκνα, τον Θωμά  (1962) και την Αιμιλία (1964).

Εκκλησιαστική σταδιοδρομία

Τον Ιούλιο του 1960 μέχρι τον Μάιο του 1961 υπηρέτησε στα Γραφεία της Αρχιγραμματείας του Οικ. Πατριαρχείου. Τον Μάιο του 1961 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων Δωρόθεο και διορίστηκε Αρχιδιάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων. Τον Αύγουστο του 1964 χειροτονήθηκε εις Πρεσβύτερο από τον ως άνω Μητροπολίτη.

Με έγκριση της Ιεράς Συνόδου του Οικ. Πατριαρχείου, τον Ιανουάριο του 1965 προσελήφθη στην Επιτροπή Διεκκλησιαστικής Βοηθείας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στη Γενεύη. Διαδοχικά υπηρέτησε στις εξής επιτελικές θέσεις:

-  Ιανουάριος   1965   -   Οκτώβριος   1967:   Βοηθός  Γραμματεύς   της Γραμματείας Ορθοδόξων Εκκλησιών Μέσης Ανατολής,

-  Οκτώβριος 1967 - Απρίλιος 1978:   Εκτελεστικός Γραμματεύς της Μέσης Ανατολής .

-  Μάιος 1978 - Δεκέμβριος 1984: Αναπληρωτής--Διευθυντής της Επιτροπής Διεκκλησιαστικής Βοηθείας του Π.Σ.Ε. με ειδική ευθύνη τον συντονισμό του Γραμματειών Ασίας, Αφρικής, Ευρώπης, Μέσης Ανατολής, Λατινικής Αμερικής και Ειρηνικού ως προς τα προγράμματα Διεκκλησιαστικής Βοηθείας και Αναπτυξιακών Έργων του Π.Σ.Ε. 

Τον Νοέμβριο του 1984 με απόφαση της Ιεράς Συνόδου διορίζεται από 1.1.1985 Μόνιμος Αντιπρόσωπος του Οικ. Πατριαρχείου στην έδρα του Π.Σ.Ε.

Στα πλαίσια του παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, διετέλεσε μέλος της Εσωτερικής Διοικητικής Επιτροπής (1971-1984), πρόεδρος της Ορθοδόξου Ομάδος Εργασίας (1972-1984), Πρόεδρος της Ομάδος Εργασίας Μέσης Ανατολή (1973-1977), μέλος (1980-1984) και συμπρόεδρος (1983) της Μικτής Συμβουλευτικής  Επιτροπής Π.Σ.Ε. -Βατικανού για κοινωνικά ζητήματα. Συμμετέσχε σε Γενικές Συνελεύσεις του Π.Σ.Ε. (Ουψάλα 1968, Ναϊρόμπι 1975, Βανκούβερ 1983, Καμπέρρα 1991), του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών  Εκκλησιών (ΡΟRTSCHACH 1967, Χανιά 1979, STIRLING 1986, Πράγα 1992, GRAZ 1997) και  του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολάς (Λευκωσία 1974, Βηρυτός 1977), στις Συνόδους της Κεντρικής και Εκτελεστικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε. ως και σε διάφορα αλλά Διαχριστιανικά και Διορθόδοξα  Συνέδρια. Στη Γενική Συνέλευση της Καμπέρρα εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε. και εν συνεχεία μέλος και της Εκτελεστικής του Επιτροπής.

Στα πλαίσια της υπηρεσίας του στην Επιτροπή Διεκκλησιαστικής Βοηθείας, επισκέφτηκε επανειλημμένως Εκκλησίες μέλη του Π.Σ.Ε. στον χώρο της Βορείου Αμερικής, της Ευρώπης, της Αφρικής, της Μ. Ανατολής και του Ειρηνικού Ωκεανού.

Υπό την ιδιότητά του ως κληρικού του Οικ. Πατριαρχείου, συμμετέσχε ως γραμματεύον μέλος σε Αντιπροσωπίες  της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως προς τις Ορθόδοξες Εκκλησίες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσσίας, Σερβίας, Ρουμα­νίας, Βουλγαρίας, Κύπρου, Ελλάδος, Γεωργίας, Πολωνίας, Τσεχοσλοβα­κίας (1966, 1976), το Βατικανό (1971) και την Κοπτική Εκκλησία (1972). Συμμετέσχε υπό την Ιδιότητα του Θεολογικού συμβούλου της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις εργασίες της Β' Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και της Γ' Προσυνοδικής  Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986).

Από το 1970 ως το 1982 και από το 1991 μέχρι σήμερα, διετέλεσε Γραμματεύς του Διοικητικού Συμβουλίου του Ορθοδόξου κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Γενεύη. Κατόπιν παρακλήσεις του Μητροπολίτου Αυστρίας και Εξάρχου Ελβετίας Χρυσοστόμου, και πριν την ίδρυση το 1982 της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας, εξυπηρέτησε την Ελληνορθόδοξο παροικία Γενεύης ως άμισθος εφημέριος και Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας (1966-1982),

Δημοσίευσε    βιβλία   και   μελέτες   Θεολογικού,   λειτουργικού, ιστορικού και οικουμενιστικού περιεχομένου, μεταξύ των οποίων:

α) Βιβλία

- “Η ένταξις των Αγίων εις το εορτολόγιον της Εκκλησίας πάλαι και νυν”, (Κων/πολις 1962), Β' Έκδοσις επηυξημένη με τον τίτλο “Η Ένταξις των Αγίων στο Εορτολόγιο”, Τέρτιος, Κατερίνη 1992.

-  “L’ EGLISE ORTHODOXE ET LE L’EGLISE LOCALE” , GΕΝΕVΕ 1975,

- “LA DΙΜΕΝSΙΟΝ UNIVERSELLE DE L’EGLISE LOCALE”, LION 1986.

-  “Οικουμενικά   Ανάλεκτα - Συμβολή στην  ιστορία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών” , Τέρτιος, Κατερίνη 1987.

- “H συμβολή του οικουμενικού Πατριαρχείου στην ίδρυση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών", Τέρτιος, Κατερίνη 1986.

- “Οικουμενικός θρόνος και οικουμένη - Επίσημα Πατριαρχικά Κείμενα”, Τέρτιος, Κατερίνη 1989.

- “Ευρωπαϊκή Ενότητα και Εκκλησία. Ιεραποστολικά ερεθίσματα και οικουμενικές προκλήσεις” , Τέρτιος, Κατερίνη 1990.

- “Σύγχρονες Αρειανικές Τάσεις”, Τέρτιος, Κατερίνη 1992.

- Ασματική  Ακολουθία  της  Αγίας Νεομάρτυρος Αργυρής”, Επέκταση  Κατερίνη  1997.

-  “H Εκκλησία της Σερβίας στην πρόσφατη Γιουγκοσλαβική διαμάχη”, Επέκταση - Κατερίνη 1998.

 

β) Άρθρα / Μελέτες

- “H λειτουργική κίνησις της Κοινότητος του ΤΑΙΖΕ”, Περιοδικό "Γρηγόριος Παλαμάς” Θεσσαλονίκη 1962.

- “O οικ. χαρακτήρ  της Θ. Λειτουργίας”,  Περιοδικό “Απόστολος Βαρνάβας”, Λευκωσία 1966.

- “H εικοσιπενταετηρίς του Παγκοσμίου  Συμβουλίου Εκκλησιών”   Περιοδικό “Εκκλησία”, Αθήνα 1973.

- “Δυσκολίαι εις τον διάλογον Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού”, Περιοδικόν “Εκκλησία”, Αθήνα 1979.

-  “H Ορθόδοξη παρουσία στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, μια εμπειρία αμοιβαίου εμπλουτισμού”, Επετηρίς Αποφοίτων Χάλκης, Αθήνα 1984.

-  “Βανκούβερ 1983, μια πρώτη αξιολόγησις της ΣΤ' Γενικής Συνελεύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών”, Περιοδικό “Eκκλησία”, Αθήνα 1984.

- “H θεματολογία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και η πνευματολογική της διάστασις”, εν Μνήμη Β' Οικουμενικής Συνόδου,

1984.

- “Α SΥΝΤΗΕSIS 0F ΤΗΕ RESPONSES ΟF ΟRTHODOX CHURCHES ΤΟ ΤΗΕ LIMA DΟCUMENT ON ΒΑΡΤΙSΜ, EUCHARIST AND MINISTRY”, εν ΟRTHODOXES FORUM, Μόναχο 1986.

-  “LΕ  ΡΑΤRΙΑRCHE OECUMENIQUE ΕΝ TANT QUE PROTOS DANS L’EGLISE ORTHODOXE”, WIEN 1989.

- “Μία Ορθόδοξη θεώρηση του Οικουμενισμού",   Επετηρίς Αποφοίτων Χάλκης,   Αθήνα 1991.

- “Εμείς και οι Άλλοι. Ορθοδοξία διαλεγομένη", Περιοδικό “Καθ’ οδόν” Θεσσαλονίκη 1992.

- “Η Εκκλησία, παράγων συμφιλιώσεως και ειρήνης - Σκέψεις με αφορμή τη Σερβοκροατική διένεξη", Περιοδικό “Καθ’ Οδόν”, Θεσσαλο­νίκη 1992.

- “H συνειδητοποίηση του οικολογικού προβλήματος στην ενορία", Περιοδικό “Απόστολος Βαρνάβας”, Λευκωσία 1995.

- “H δραστηριοποίηση του Π. Σ. Ε. μετά τα Σεπτεμβριανά Γεγονότα”, Περιοδικό “ Η Καθ’ ημάς Ανατολή” , Αθήνα 1996.

- “Ο οικουμενισμός ως ποιμαντικό πρόβλημα” , Περιοδικό “Εκκλησία” Αθήνα 1997.

-    - “Η Παπική εγκύκλιος «Ίνα πάντες ωσίν» - Περιληπτική παρουσίαση και σχολιασμός”, Επετηρίς Θεολόγων Χάλκης, Αθήναι 1997.  

Το 1971 ο αείμνηστος Οικ. Πατρ. Αθηναγόρας και η περί αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδος σε αναγνώριση της προς την εκκλησίαν διακονίας και αφοσιώσεώς του, του απένειμαν το οφφίκιο του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Τιμήθηκε και από τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Μόσχας και Σόφιας και την Εκκλ. Πολωνίας, αντιστοίχως με:

Τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος των Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου.

Τον Σταυρό του Τάγματος των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Το παράσημον του Τάγματος του Αγίου Βλαδιμήρου.

Το παράσημον του Τάγματος των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Το παράσημον του Τάγματος της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.