Στέφανος Μιχαήλ

Ἄρχων Λαμπαδάριος τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ.

Στέφανος Μιχαήλ, Λαμπαδάριος τῆς Μ.Ἐκκλησίας, Πρωτοψάλτου ὄντος τοῦ Ἰωάννου Βυζαντίου, Βυζάντιος τὴν πατρίδα ἐκ τῆς συνοικίας Ταταούλων, μαθητὴς Χουρμουζίου τοῦ Χαρτοφύλακος, κεκοσμημένος καὶ διὰ τοῦ σοβαροῦ μουσικοῦ ὕφους, μιμητὴς ἀναδειχθεὶς Κωνσταντίνου τοῦ Πρωτοψάλτου.

Τῆς ψαλμωδίας ἄριστος ἐκτελεστὴς καὶ μελοποιὸς εὐδόκιμος. Τῷ 1840 ἐξέδωκε τὴν «Μούσαν», ἐν ᾗ ἑρμηνεύει τὰ συστήματα τῶν κλάδων τῆς ἀραβοπερσικῆς μουσικῆς· τῷ 1850 ἐξέδωκε μετὰ Ἰωάννoυ τοῦ Λαμπαδαρίου (τοῦ κατόπιν πρωτοψάλτου) τὴν «Πανδέκτην», περιέχουσαν πολλὰ ποιήματα διαφόρων ἀρχαίων ποιητῶν εἰς τόμους τέσσαρας· τὴν «Κυψέλην», συλλογὴν οὖσαν ἰδιομέλων, ἀπολυτικίων καὶ ἄλλων εἱρμολογικῶν τῷ 1862 ἐξέδωκε μίαν ἐπίτομον Ἀνθολογίαν, περιέχουσαν ἴδια ἔργα καὶ ἄλλων ποιητῶν.

Ὁ Στέφανος ἡρμήνευσεν εἰς τὴν νῦν ἐν χρήσει παρασημαντικὴν τὰ μελουργήματα Κωνσταντίνου τοῦ Βυζαντίου. Παρεσκεύασε καὶ Θεωρητικόν, ὅπερ ἐλλιπὲς μεῖναν ἕνεκα τοῦ τῷ 1864 ἐπισυμβάντος θανάτου αὐτοῦ, ἀνεπληρώθη βραδύτερον ὑπὸ τοῦ μουσικοδιδασκάλου Παναγιώτου Κηλτζανίδου τοῦ Προυσαέως, ὅστις καὶ πραγματείαν εἰς αὐτὸ προσέθηκε «Περὶ ὀρθογραφίας».

Ἐπιστασία τοῦ Κηλτζανίδου ἐξεδόθη τὸ τοῦ Στεφάνου Εἱρμολόγιον ὑπὸ τοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ Δημητρίου Ἰωάννου Πρωτοψάλτου.

Ἐπιστροφή