Ἦχος πλ. α΄.

Πατριαρχική καί Συνοδική Θ. Λειτουργία.

Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ὁ Πατριάρχης μεταβαίνει μεθ’ ἁπάσης τῆς Ἀκολουθίας Αὐτοῦ εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Σταυροδρομίου, τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, καί τελεῖ κατά τήν ἔκπαλαι κρατοῦσαν τάξιν τήν Θ. Λειτουργίαν, συμφώνως τῷ Τυπικῷ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Χαράν προμνηστεύεται...».  

Κοντάκιον: «Εὐφροσύνης σήμερον...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Διά τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... – Ὁ τήν ἀνάστασιν διδούς... – Μέγα θαῦμα...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ἑσπερινήν προσκύνησιν...». 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον, πιστοί, χορεύσωμεν... – Σήμερον ναός ὁ ἔμψυχος... – Σύ τῶν Προφητῶν τό κήρυγμα...» καί 4.– Τά ἕτερα 3 Στιχηρά Προσόμοια· «Τῶν Ἁγίων εἰς Ἅγια... – Αἱ νεάνιδες χαίρουσαι... – Γηθομένη ὑπόδεξαι...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Μετά τό τεχθῆναί σε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Σέ τόν σαρκωθέντα Σωτῆ­ρα...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Νυγείσης σου τῆς πλευρᾶς... – Ξένη σου ἡ σταύρωσις... – Ὁ δι’ ἡμᾶς σαρκί πάθος δεξάμενος...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον Ἑορτῆς· «Σήμερον τά στίφη τῶν πιστῶν...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τόν συνάναρχον Λόγον...». 2.– Δόξα, τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον τῆς εὐδοκίας...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Κράτος τῆς ἑνιαίας...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ἀγαλλιάσθω σήμερον ὁ οὐρανός...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον τῆς εὐδοκίας...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς, δίς.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται, μικρά Συναπτή καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό ὄνομα...».

Ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί τοῦ ἤχου καί τό·

Προκείμενον: «Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου, καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους σου».

Στίχος: «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀναστᾶσα Μαριάμ...» (Λουκ. α΄ 39-49. 56), ζήτει τοῦτο τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Σήμερον ὁ ναός ὁ ἔμψυχος...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ἵππον καί ἀναβάτην...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Ἀνοίξω τό στόμα μου...» μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί· «Συνδράμωμεν σήμερον...», ἀμφότεροι μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα  Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Της Ἑορτῆς· «Ἀναβόησον Δαυΐδ...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χριστός γεννᾶται...».

Κατά τάς Καταβασίας χοροστατεῖ ὁ Πατριάρχης, ἀλλά σήμερον, ἀφοῦ εὐλογήσῃ τόν λαόν, δέν ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον ἀλλ’ ἀκούει τήν Καταβασίαν· «Χριστός γεννᾶται...», ἐν μέσῳ τοῦ Σολέα καί περατωθείσης τῆς Καταβασίας ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμ­φοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς, ὡς ἑξῆς:

Διά τόν εἰς ἦχον δ΄ πρῶτον Κανόνα.

1. Ἄγγελοι τήν Εἴσοδον τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων.

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ...».

2. Ἄγγελοι τήν Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς μετά δόξης εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων.

«Ὡς ὑπέρλαμπρον, Θεοτόκε ἁγνή...».

3. Ἄγγελοι τήν Εἴσοδον τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς παραδόξως εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων.

«Ὑπερίπταται, Θεοτόκε ἁγνή...».

4. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι τῆς Παρθένου τήν Εἴσοδον τιμήσωμεν, ὅτι ἐν δόξῃ εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων.

«Παραδόξως προδιετύπου, ἁγνή...».

Διά τόν εἰς ἦχον α΄ δεύτερον Κανόνα.

5. Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν προσενεχθεῖσαν ἐν τῷ ναῷ Κυρίου καί εὐλογηθεῖσαν χερσί τῶν Ἱερέων.

«Ἐκ τῶν Δικαίων προῆλθεν...».

6. Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν προσενεχθεῖσαν ἐν τῷ ναῷ Κυρίου καί εὐλογηθεῖσαν χερσί τῶν Ἱερέων.

«Τήν νηπιάζουσαν φύσιν...».

7. Δόξα· Μεγάλυνον, ψυχή μου, τῆς τρισυποστάτου καί ἀδιαιρέτου Θεότητος τό κράτος.

«Τήν Τρισυπόστατον φύσιν...».

8. Καί νῦν· Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν καί ἐνδοξοτέραν  τῶν ἄνω στρατευμάτων.

«Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν...».

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν καί ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων. «Μυστήριον ξένον...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό ΙΑ΄ Ἀναστάσιμον· «Μετά τήν θείαν ἔγερσιν...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἥν πάλαι προκατήγγειλε...», δίς.

«Ἅγιος Κύριος...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... – Κύριε, τούς μοχλούς τούς αἰωνίους... – Κύριε, αἱ γυναῖκες ἔδραμον... – Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες...» καί 2.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Λαμπαδηφόροι Παρθένοι... – Ἐπαγγελίας ἁγίας... – Ἐπουρανίῳ τραφεῖσα... – Ἐξανοιγέσθω ἡ πύλη...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι». β΄.– «Ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναόν βασιλέως».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον τῷ ναῷ προσάγεται...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Μέγας Κύριος καί αἰνετός σφόδρα.

Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός ἐν ταῖς βάρεσιν αὐτῆς γινώσκεται.

Καθάπερ ἠκούσαμεν οὕτω καί εἴδομεν.

Δόξα... Καί νῦν...».         

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.

Ἁγιωσύνη καί μεγαλοπρέπεια ἐν τῷ ἁγιάσματι αὐτοῦ.

Αὕτη ἡ πύλη Κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.

Ἅγιος ὁ ναός σου, θαυμαστός ἐν δικαιοσύνῃ.                                                                 

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος δ΄.

«Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς

περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

Ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς».                                           

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τόν συνάναρχον Λόγον...» καί 2.– Τῆς         Ἑορτῆς· «Σήμερον τῆς εὐδοκίας...». 

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ καθαρώτατος Ναός...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Εἶχεν ἡ πρώτη σκηνή...» (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά...» (Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄  27-28), ζήτει τοῦτο τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄγγελοι τήν εἴσοδον τῆς Παρθένου... – Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.