28η Νοεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ: ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Στεφάνου τοῦ νέου καί τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εἰρηνάρχου106.
 

 

Ἦχος πλ. β΄, Ἑωθινόν Α΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ὁ μάρτυς σου, Κύριε...».

Κοντάκιον: «Πεισθείς τῇ καλῇ...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Νίκην ἔχων, Χριστέ... – Σήμερον ὁ Χριστός... – Σέ, Κύριε, τόν ὄντα...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ... – Διά παντός εὐλογοῦντες τόν Κύριον... – Δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου104· «Ὅλος ἐκ νεότητος... – Τεσσαρακονθήμερον... – Λαός ὁ παράνομος...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ὁσίου· «Ἐκ βρέφους τῷ Θεῷ...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τίς μή μακαρίσει σε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Τήν ἀνάστασίν σου, Χριστέ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Πύλας συντρίψας χαλκᾶς... – Ῥεύσεως ἡμᾶς τῆς πάλαι... – Σταυρωθείς ὡς ἠβουλήθης...».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ὁσίου· «Τό κατ’ εἰκόνα τηρήσας...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἀνύμφευτε Παρθένε...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἀγγελικαί δυνάμεις...». 2.– Δόξα, τοῦ Ὁσίου· «Ἀσκητικῶς προγυμνασθείς...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τρεῖς ὑποστάσεις ὑμνοῦμεν...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί ἡ Ὑπακοή τοῦ ἤχου· «Τῷ ἑκουσίῳ καί ζωοποιῷ σου...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν· «Ὁ τήν εὐλογημένην...» (πρβλ. ὑποσημ. 4) καί τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν.

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Χαρμονικῶς διοδεύσας...» μετά στίχου· «Ὅσιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Ὁσίου· «Τῶν μοναστῶν ὑπογραμμός...»,  μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Καταφυγή τῶν ἐν δεινοῖς...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Ἀναστάσιμα.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χριστός γεννᾶται...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Α΄ Ἑωθινόν· «Οἱ ἕνδεκα μαθηταί ἐπορεύθησαν...»

         κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ δῆς: «Μεγάλυνον, ψυχή μου... – Μυστήριον ξένον...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Α΄ Ἀναστάσιμον· «Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν...». 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Ἐκομίσω πρός Χριστοῦ...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἄχραντε Δέσποινα ἁγνή...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε... – Ἡ ταφή σου, Δέσποτα... – Σύν Πατρί καί Πνεύματι... – Τριήμερος ἀνέστης...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου τά ἐν τῷ Ἑσπερινῷ· «Ὅλος ἐκ νεότητος... – Τεσσαρακονθήμερον... – Λαός ὁ παράνομος...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ». β΄.– «Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα».

Δόξα: Τό Α΄ Ἑωθινόν· «Εἰς τό ὄρος τοῖς Μαθηταῖς...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Ἀγγελικαί δυνάμεις...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἀγγελικαί δυνάμεις...». 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Ἀσκητικῶς προγυμνασθείς...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν προαιώνιον Λόγον...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς κγ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν· «Ὁ Θεός πλούσιος ὤν ἐν ἐλέει...» (Ἐφεσ. β΄ 4-10).

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς ιγ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ· «Ἄνθρωπός τις προσ­ῆλθε τῷ Ἰησοῦ...» (Λουκ. ιη΄ 18-27).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

 106. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εἰρηνάρχου, ἐπειδή στερεῖται Δοξαστικοῦ Ἰδιομέλου, καταλιμπάνεται εἰς τόν Ἑσπερινόν καί τόν Ὄρθρον καί «ψάλλεται» κατά τάς διατάξεις τοῦ ΤΜΕ, «ἐν τοῖς Ἀποδείπνοις». Πρβλ. ΤΜΕ, 11ῃ Νοεμβρίου § 2, σελ. 94 κτλ.

 


Ἐπιστροφή