Ἡ Ἀκολουθία ψάλλεται ἀπαραλλάκτως, ὡς καί τήν ἡμέραν τῆς Ἑορτῆς, ἐξαιρουμένων ἐν μέν τῷ Μεσονυκτικῷ τῶν διά τήν Λιτήν Στιχηρῶν Ἰδιομέλων, ἐν δέ τῷ Ὄρθρῳ τοῦ Πολυελέου καί τοῦ μετ’ αὐτοῦ Καθίσματος, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου καί τῆς τάξεως αὐτοῦ, τοῦ Συναξάριου, ἀντ’ αὐτοῦ δέ ἀναγινώσκεται τῆς ἡμέρας.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τῆς Ἑορτῆς.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐπί τοῦ ὄρους μετεμορφώθης...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς ἡμέρας· Τρίτης η΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. ι΄ 5-12), μετά τοῦ Προκειμένου τῆς Ἑορτῆς.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· Τρίτης η΄ ἑβδομάδος Ματθαίου (Ματθ. ις΄ 6-12).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ τόκος σου ἄφθορος...»⁹⁰.

Κοινωνικόν: «Ἐν τῷ φωτί τῆς δόξης τοῦ προσώπου σου, Κύριε, πορευσόμεθα εἰς τόν αἰῶνα. Ἀλληλούια».

«Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει...» κτλ.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ...».

Τῇ αὐτῇ Τρίτῃ ἑσπέρας: Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον: Τό Προεόρτιον· «Λαοί, προσκιρτήσατε...», ἅπαξ.