Ἦχος β΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί...».

Κοντάκιον: «Ἡ Παρθένος σήμερον...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τόν πρό αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντα... – Χριστός ὁ Σωτήρ ἡμῶν... – Σύν Ἀρχαγγέλοις ὑμνήσωμεν...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Σέ τόν σταυρωθέντα...» καί 3.– Τά 6 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις... – Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου... – Εἰ καί θείῳ βουλήματι... – Σήμερον στειρωτικαί... – Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς... – Σήμερον ἡ στεῖρα Ἄννα...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἡ ἀνάστασίς σου...» καί τά κατ’  Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Διά ξύλου, Σῶτερ... – Ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, Χριστέ... – Ζωοδότα Χριστέ...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε, ἅπαντες πιστοί...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ὅτε κατῆλθες...». 2.– Δόξα, τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».
 

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τήν τριττήν καί μίαν ἀρχικήν...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ ἀπαρχή τῆς ἡμῶν σωτηρίας...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ. 

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς, δίς.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται, μικρά Συναπτή καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό ὄνομα...».

Ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί τοῦ ἤχου καί τό·

Προκείμενον: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».

Στίχος: «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Της Ἑορτῆς· «Ἀναστᾶσα Μαριάμ...» (Λουκ. α΄ 39-49. 56).

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Ἡ παγκόσμιος χαρά...».

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ἐν βυθῷ κατέστρωσέ ποτε...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε λαοί...» καί· «Τῷ συντρίψαντι πολέμους...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτῶν, ἀμφότεροι μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Παρθένος Μαριάμ...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Σταυρόν χαράξας...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Μυστικός εἶ, Θεοτόκε, παράδεισος...».

«Ἅγιος Κύριος...»

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό ΙΑ΄ Ἀναστάσιμον· «Μετά τήν θείαν ἔγερσιν...». 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀγάλλονται τά πέρατα...» καί 3.– «Ἀ­δάμ, ἀνακαινίσθητι...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Πᾶσα πνοή καί πᾶσα κτίσις... – Εἰπάτωσαν Ἰουδαῖοι... – Χαίρετε, λαοί... – Ἄγγελος μέν τό χαῖρε...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Στήλη σωφροσύνης ἔμψυχος...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου». β΄.– «Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Δαυΐδ καί πάσης τῆς πραότητος αὐτοῦ.

Ἰδού ἠκούσαμεν αὐτήν ἐν Ἐφραθᾷ, εὕρομεν αὐτήν ἐν τοῖς πεδίοις τοῦ δρυμοῦ.

Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός ἐν μέσῳ αὐτῆς καί οὐ σαλευθήσεται.

Δόξα... Καί νῦν...».

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυΐδ ἀλήθειαν καί οὐ μή ἀθετήσει αὐτήν.

Ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπί τοῦ θρόνου σου.

Ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρας τῷ Δαυΐδ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ Χριστῷ μου.

Ὅτι ἐξελέξατο Κύριος τήν Σιών, ᾑρετίσατο αὐτήν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ.

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος δ΄.

«Ὧδε κατοικήσω ὅτι ᾑρετισάμην αὐτήν.

Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.

Ἅγιος ὁ ναός σου, θαυμαστός ἐν δικαιοσύνῃ». 

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ὅτε κατῆλθες...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἰωακείμ καί Ἄννα...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς πρό τῆς Ὑψώσεως· «Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν...» (Γαλ. ς΄ 11-18), μετά τοῦ Προκειμένου· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου. – Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι ὁ Θεός μου», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ κβ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Οὐδείς ἀναβέβηκεν εἰς τόν οὐρανόν...» (Ἰω. γ΄ 13-17) ζήτει τοῦτο μετά τήν 13ην Σεπτεμβρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.