Ἦχος βαρύς.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ.

Ἀπολυτίκια: 1.– «Οὐράνιος χορός...». 2.– Δόξα· «Ὁ μάρτυς σου, Κύριε...».

Κοντάκιον: «Ὡς ἀγκάλας σήμερον...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ... – Σταυρόν ὑπέμεινας, Σωτήρ... – Ἀπόστολοι ἰδόντες...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Κἄν συνελήφθης...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Λέγε, Συμεών... – Δέχου, Συμεών... – Δεῦτε καί ἡμεῖς...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἀνέστης ἐκ τοῦ τάφου...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν... – Ὑπό τόν ᾅδην κατελθών... – Φοβερός ὤφθης, Κύριε...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ τοῖς Χερουβίμ ἐποχούμενος...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...». 2.– Δόξα, τῆς  Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ δικαίου Συμεών βασταχθῆναι καταδεξάμενος διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν καί ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Ἄνοιξόν μου τό στό­μα...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ παλαιός ἡμερῶν...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς, δίς.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται, μικρά Συναπτή καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό ὄνομα...».

Ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί τοῦ ἤχου καί τό·

Προκείμενον: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».

Στίχος: «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν· λέγω ἐγώ τά ἔργα μου τῷ βασιλεῖ».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσαλήμ...» (Λουκ. β΄  25-33).

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη...».

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Νεύσει σου πρός γεώδη...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...» μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῷ ὄρει τῷ Σινᾷ...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται ἀντ’ αὐτῆς τά Μεγαλυνάρια τῆς Ἑορτῆς·  «Ἀκατάληπτόν ἐστι...» μέχρι καί τοῦ στίχου· «Κατελθόντ’ ἐξ οὐρανοῦ...», ἀπό δέ τοῦ στίχου· «Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν...», ἀνά Τροπάριον τῆς θ΄ ᾨδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Εἱρμοῦ καί τοῦ α΄ Τροπαρίου δευτερουμένων.

Εἱρμός θ΄ Ὠδῆς: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμματι...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Ι΄ Ἀναστάσιμον· «Τιβεριάδος θάλασσα...» καί 2.– Τό Αὐτόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν Πνεύματι τῷ ἱερῷ...», δίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν... – Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι... – Χριστοῦ τήν ἀνάστασιν... – Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Νόμον τόν ἐν γράμματι... – Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν... – Κόλπων τοῦ Γεννήτορος...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν». β΄.– «Φῶς, εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ σου, Ἰσραήλ».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ ἐν χερσί πρεσβυτικαῖς...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

 «Σήμερον σωτηρία...».  

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν.

Ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου.

Ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί σου.

Διά τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ Θεός εἰς τόν αἰῶνα.

Δόξα... Καί νῦν...».      

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Περίζωσαι τήν ῥομφαίαν σου ἐπί  τόν μηρόν σου δυνατέ.

Καί ἔντεινε καί κατευοδοῦ καί βασίλευε.

Τά βέλη σου ἠκονημένα δυνατέ·

λαοί ὑποκάτω σου πεσοῦνται.

Ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος α΄.

«Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε, καί κλῖνον τό οὖς σου.                    

Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».        

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν,Ἦχος β΄: «Ἐγνώρισε Κύριος τό σωτήριον αὑτοῦ ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱέ Θεοῦ, ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούια».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ μήτραν παρθενικήν...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Χωρίς πάσης ἀντιλογίας...» (Ἑβρ. ζ΄ 7-17).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἀνήγαγον οἱ γονεῖς τό παιδίον Ἰησοῦν...» (Λουκ. β΄ 22-40).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμ­ματι...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.