Ἦχος δ΄.

Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀντ’ αὐτῆς ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
(βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις καί ἡ μεγάλη Συναπτή.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν... – Τοῦ ξύλου τῆς παρακοῆς... – Πύλας ᾅδου...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Δεῦτε, ἀνυμνήσωμεν, λαοί...» καί 3.– Τό 1 Στιχηρόν Αὐτόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν...» καί τά 3 Στιχηρά Προσόμοια· «Ῥωμαλέῳ φρονήματι... – Τῷ Σωτῆρι συνέπαθες... – Τῷ τῆς πίστεως θώρακι...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ἀξίως τοῦ ὀνόματος...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ διά σέ θεοπάτωρ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Φωνῇ μου πρός Κύριον ἐκέκραξα...», μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων καί τά Ἀναγνώσματα τοῦ Ἀγίου.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Κύριε, ἀνελθών ἐν τῷ Σταυ­ρῷ...»  καί τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Τόν νοερόν ἀδάμαντα...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», ἀκολούθως ὁ β΄ Χορός τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής...»  καί πάλιν ὁ α΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...».

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

Τῇ Τετάρτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
(βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΟΡΘΡΟΣ

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή καί εὐθύς οἱ·

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται».

Στίχος: «Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Ἁγίου· «Προσέχετε ἀπό τῶν ἀν­θρώ­πων...» (Λουκ. κα΄ 12-19).

        «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», ἅπαξ.

Δόξα: «Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου πρεσβείαις...».

Καί νῦν: «Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις...» καί τό Ἰδιόμελον· «Σήμερον ἡ οἰκουμένη...».

Κανόνες: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε» καί 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ὑπέρ ἥλιον ἐξήστραψεν ἡ μνήμη σου...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Ἐν τέλει ἑκάστης ᾨδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα ὡς Καταβασία, τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», ἅπαξ. Μικρά Συναπτή καί ἡ οἰκεία Ἐκφώνησις ἑκάστης ᾨδῆς.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Ἡ Ὑπακοή καί τό Κοντάκιον τοῦ Πάσχα (χῦμα).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Ἁγίου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

        «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», τρίς καί τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», τρίς.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Πάσχα· «Φωτίζου, φωτίζου...», μετά τῶν Μεγαλυναρίων, ἄνευ τοῦ Δόξα, Καί νῦν, καί ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τοῦ Ἁγίου· «Γλυκύτατον δρόσον...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡ­μῶν...» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ἔαρ ἡμῖν ἐξέλαμψεν...» καί 3.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρόν ὑπομείνας... – Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ... – Τῷ σῷ Σταυρῷ, Χριστέ... – Τῶν πατρικῶν σου κόλπων...». 2.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Δεῦτε, τήν πανέορτον φαιδράν... – Ὅλον, προσενήνοχας σαυτόν... – Σπόρον, γεωργήσας ἐμμελῶς... – Μάρτυς, ἀθλοφόρε τοῦ Χριστοῦ...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται». β΄.– «Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ἀνέτειλε τό ἔαρ...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς,

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

«Χριστός ἀνέστη...».

Ἡ Ὑπακοή: Τοῦ Πάσχα· «Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...».

Ἀπολυτίκιον: Τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής...».

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».

Ἀπόστολος: Τοῦ Ἁγίου· «Κατ’ ἐκεῖνον τόν καιρόν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης...» (Πράξ. ιβ΄ 1-11), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐ­φρανθήσεται δίκαιος ἐν Κυρίῳ – Εἰσάκουσον ὁ Θεός τῆς φω­νῆς μου», ζήτει τοῦτον τῷ Σαββάτῳ δ΄ ἑβδομάδος τῶν Πράξεων.

Εὐαγγέλιον: Τετάρτης τῆς Διακαινησίμου· «Εἱστήκει ὁ Ἰωάννης...» (Ἰω. α΄ 35-52).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...». Εἰς τούς πανηγυρίζον­τας Ναούς· «Εἰς μνημόσυνον...»⁵⁷.

 «Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

56. ΤΜΕ, 23η Ἀπριλίου, Περίπτωσις Α΄ § § 1-3, σελ. 239-240.
57. Ἐάν ὁ Ναός τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου.