Ἦχος πλ. β΄.

Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀντ’ αὐτῆς ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
(βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις καί ἡ μεγάλη Συναπτή.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Νίκην ἔχων, Χριστέ... – Σήμερον ὁ Χριστός... – Σέ, Κύριε, τόν ὄντα...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ...». 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου· «Ξένα καί παράδοξα... – Μάννα σε οὐράνιον... – Ῥεῖθρα τῶν ἰάσεων...» καί 4.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Τῶν θεηγόρων λογίων... – Συνοδοιπόρος ἐγένου... – Τάς κεκαυμένας καί χέρσους...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Θεοτόκου· «Τίς λαλήσει τάς δυναστείας σου...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τίς μή μακαρίσει σε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Ἀγαπήσω σε, Κύριε ἡ ἰσχύς μου...», μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ.

Ἀπόστιχα: 1.– Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Τήν ἀνάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ...» (ἄρχεται ὁ β΄ Χορός) καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου· «Χαίροις ἡ ζωηφόρος... – Ὕμνοις ἐν ἐξαισίοις... – Χαίροις ἡ ζωοδόχος Πηγή...»⁵⁹, μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων: α΄.– «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν, λέγω ἐγώ τά ἔργα μου τῷ βασιλεῖ». β΄.– «Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος». γ΄.– «Τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα εὐφραίνουσι τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Δεῦτε τῆς οὐρανίου μυσταγωγίας...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», ἀκολούθως ὁ β΄ Χορός τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε ἅγιε, καί Εὐαγγελιστά Μᾶρκε...», εἶτα ὁ α΄ Χορός τό Ἀπολυτίκιον τό Ἀπολυτίκιον τῆς Θεοτόκου⁶⁰ καί πάλιν ὁ β΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...».

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

Τῇ Παρασκευῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
 (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΟΡΘΡΟΣ

Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή καί εὐθύς οἱ·

Κανόνες: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε». 2.– Τῆς Θεοτόκου· «Νῦν πηγάσαις μοι...» μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί 3.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Μᾶρκον τόν θεόπτην εὐφημῶν...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4. Ἐν τέλει ἑκάστης ᾨδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα ὡς Καταβασία, τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», ἅπαξ. Μικρά Συναπτή καί ἡ οἰκεία Ἐκφώνησις ἑκάστης ᾨδῆς.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τοῦ Πάσχα (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Εἰς ὕψος ἀνελθών...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Θεοτόκου· «Τήν ἀέναον κρήνην...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Θεοτόκου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.

         «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», τρίς καί τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», τρίς.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Πάσχα· «Φωτίζου, φωτίζου...», μετά τῶν Μεγαλυναρίων, ἄνευ τοῦ Δόξα, Καί νῦν, ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τῆς Θεοτόκου· «Ὑδάτων ἁπάντων...» μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Φθάσας τήν πηγήν...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Σύ τήν υἱότητα Πέτρου...» καί 3.– Τῆς Θεοτόκου· «Πηγή ὑπάρχεις ἀληθῶς...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 2 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε... – Ἡ ταφή σου,   Δέσποτα...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου· «Ὕδωρ τό τῆς πηγῆς... – Φρέαρ τό ζωηρόν... – Ῥώννυσι τάς ψυχάς...». 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Αἰγύπτου φωστήρ ὁ φαεινός... – Δογμάτων τῶν θείων συγγραφεύς... – Τοῦ Πέτρου τοῦ θείου ὀπαδός...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ». β΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα» καί 4.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας γυναῖκες... – Αἱ μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

 

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Σοῦ ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσι...». 

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...»,τρίς.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

«Χριστός ἀνέστη...».

Ἡ Ὑπακοή: «Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Θεοτόκου· «Ὁ ναός σου, Θεοτόκε...» καί 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε ἅγιε, καί Εὐαγγελιστά Μᾶρκε...».

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».

Ἀπόστολος: Παρασκευῆς τῆς Διακαινησίμου· «Πέτρος καί Ἰωάννης ἀνέβαινον...» (Πράξ. γ΄ 1-8).

Εὐαγγέλιον: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὁ ἀκούων ὑμῶν, ἐμοῦ ἀκούει...» (Λουκ. ι΄ 16-21), ζήτει τοῦτο τῇ 8ῃ Νοεμβρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Εἰς τά Δίπτυχα: Τό Μεγαλυνάριον·

 «Ὕδωρ τό ζωήῤῥυτον τῆς πη­γῆς, μάννα τό προχέον, τόν ἀθάνατον δροσισμόν, τό νέκταρ τό θεῖον, τήν ξένην ἀμβροσίαν, τό μέλι τό ἐκ πέτρας, ὕμνοις τιμήσωμεν».

Κοινωνικόν: Τοῦ Πάσχα· «Σῶμα Χριστοῦ...».

        «Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

58. Μή προβλεπομένης τῆς παρούσης Ἑορτῆς ὑπό τοῦ ΤΜΕ, δέον ὅπως ἐφαρμοσθῇ κατ’ ἀντιστοιχίαν ἡ τυπική διάταξις τῆς 25ης Ἀπριλίου, Περίπτωσις Α΄ § § 1-2, σελ. 251-252, ἐν συνδυασμῷ μέ τήν Περίπτωσιν Β΄ § § 4-6, σελ. 240-241 τῆς 23ης Ἀπριλίου.