Ἦχος πλ. α΄, Ἑωθινόν Η΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...».

Κοντάκιον: «Πίστει ἐλθοῦσα...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Διά τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... – Ὁ τήν ἀνάστασιν διδούς... – Μέγα θαῦμα...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ἑσπερινήν προσκύνησιν...». 3.– Τά 2 Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Τυφλοῦ· «Ὁ τυφλός γεννηθείς... – Παράγων ὁ Ἰησοῦς...», πρῶτον δίς καί 4.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Προδρόμου· «Μάκαρ Ἰωάννη Πρόδρομε... – Χάριν ἀέναον βρύουσα... – Τρίτην τελοῦ­μεν φανέρωσιν...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ· «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Σέ τόν σαρκωθέντα...» καί τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας γυναῖκες... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... –  Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Προδρόμου· «Ἡ τῶν θείων ἐννοιῶν...».

Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ· «Δικαιοσύνης Ἥλιε νοητέ...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τόν συνάναρχον Λόγον...». 2.– Δόξα, τοῦ Προδρόμου· «Ὡς θεῖον θησαύρισμα...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Κράτος τῆς ἑνιαίας...» καί τό διά τήν Λιτήν Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ Δόξα· «Ὅλον τόν βίον ὁ τυφλός...», Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Νεῦσον παρακλή­σε­σι...», τά Τριαδικά. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Προδρόμου· «Ὡς θεῖον θησαύρισμα...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν· «Χαῖρε, πύλη Κυρίου...» (πρβλ. ὑποσημ. 7), τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τοῦ Προδρόμου καί  Δόξα, Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον·    

Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

«Προστασία ἄμαχε τῶν θλιβομένων, καί θερμή ἀντίληψις, τῶν πεποιθότων ἐπί σέ, ἐκ τῶν κινδύνων με λύτρωσαι· σύ γάρ ὑπάρχεις ἡ πάντων βοήθεια». 

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Τοῦ Πάσχα· «᾿Αναστάσεως ἡμέρα...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ εἰς 4. 2.– Τῆς Θεοτόκου· «Θανατώσεως τόν ὅ­ρον...» εἰς 2, καταλιμπανομένου τοῦ Κανόνος τοῦ Τυφλοῦ καί 3.– Τοῦ Προδρόμου· «Φωνή τοῦ Λόγου γεγονώς...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος τοῦ Προδρόμου (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Προδρόμου· «Ἐπεφάνη σήμερον...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τοῦ Τυφλοῦ· «Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Τυφλοῦ.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Καταβασίαι: «Τῷ Σωτῆρι Θεῷ...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Η΄ Ἑωθινόν· «Μαρία εἱστήκει πρός τό μνη­μεῖον...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα καί τῆς Θεοτόκου, ὡς καί τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων καί τοῦ Ἁγίου.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Σέ τήν ὑπέρ νοῦν...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». 2.– Τοῦ Προδρόμου· «Ἐν τῇ εὑρέσει, Πρόδρομε...» καί 3.– Τοῦ Τυφλοῦ· «Παράγων ὁ Σωτήρ ἡμῶν...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... – Κύριε, τούς μοχλούς τούς αἰωνίους... – Κύριε, αἱ γυναῖκες ἔδραμον...». 2.–  Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Προδρόμου· «Χαίροις, ἡ ἱερά Κεφαλή... – Σκεύει τοῦ Βαπτιστοῦ ἀργυρῷ... – Κάρα ἡ τόν ἀμνόν τοῦ Θεοῦ...» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας γυναῖκες... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ· «Τίς λαλήσει τάς δυναστείας σου...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», ἅπαξ.

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν:  Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τόν συνάναρχον Λόγον...». 2.– Τοῦ Προδρόμου· «Ὡς θεῖον θησαύρισμα...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Προδρόμου· «Ὁ Θεός ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψαι...» (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν Κυρίῳ – Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς φωνῆς μου», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ ιε΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ· «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...» (Ἰω. θ΄ 1-38).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...».

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
 

 72. ΤΜΕ, 25η Μαΐου, Περίπτωσις Β΄ § 3, σελ. 275, ἐν συνδυασμῷ μέ τήν Περίπτωσιν Δ΄ § 7, σελ. 268, τῆς 21ης Μαΐου καί Περίπτωσιν Γ΄ § § 7-9, σελ. 261-262, τῆς 8ης Μαΐου.