Ἡ Ἀκολουθία ψάλλεται ἀπαραλλάκτως, ὡς καί τήν ἡμέραν τῆς Ἑορτῆς,  ἐξαιρουμένων ἐν μέν τῷ Ἑσπερινῷ· τῶν Ἀναγνωσμάτων, ἐν δέ τῷ Μεσονυκτικῷ· τῶν διά τήν Λιτήν Στιχηρῶν Ἰδιομέλων καί ἐν τῷ Ὄρθρῳ· τοῦ Πολυελέου καί τοῦ μετά αὐτοῦ Καθίσματος, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου καί τῆς τάξεως αὐτοῦ καί τοῦ Ὑπομνήματος τοῦ Πεντηκοσταρίου.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τῆς Ἑορτῆς.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς ἡμέρας· Παρασκευῆς ζ΄ ἑβδομάδος τῶν Πράξεων «Ὡς ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τήν Ἰταλίαν...» (Πράξ. κζ΄ 1-44, κη΄ 1), μετά τοῦ Προκειμένου τῆς Ἑορτῆς.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· Παρασκευῆς ζ΄ ἑβδομάδος Ἰωάννου «Ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς τούς ὀφθαλμούς αὐ­τοῦ...» (Ἰω. ιζ΄ 18-26).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Σέ τήν ὑπέρ νοῦν...».

Κοινωνικόν: «Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος. Ἀλληλούια».

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ...» κτλ.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν δόξῃ ἀναληφθείς...».