Ἦχος δ΄, Ἑωθινόν Ε΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἀπόστολοι, Μάρτυρες...».

Κοντάκιον: «Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεως...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν... – Τοῦ ξύλου τῆς παρακοῆς... – Πύλας ᾅδου...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Δεῦτε, ἀνυμνήσωμεν, λαοί...» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Πατέρων· «Σέ τόν ἀπερίγραπτον... – Πύῤῥον τε καί Σέργιον... – Ἄκτιστον ἐκήρυξαν... – Τριάδα τήν ἄκτιστον...», τά δύο πρῶτα ἐκ δευτέρου, ζήτει ταῦτα καί ἅπασαν τήν Ἀκολουθίαν μετά τήν 13ην Ἰουλίου⁷⁹.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων· «Τάς μυστικάς σήμερον...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ διά σέ θεοπάτωρ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Κύριε, ἀνελθών ἐν τῷ Σταυ­ρῷ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Κρεμάμενος ἐπί ξύλου... – Λαός παράνομος... – Μετά δακρύων γυναῖ­κες...».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων· «Ἀποστολικῶν παραδόσεων...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἀσπόρως ἐκ θείου Πνεύματος...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Δόξα, τῶν Πατέρων· «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».
 

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τριάδα θεαρχικήν δοξάσωμεν...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων·  «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν·  «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...» (πρβλ. ὑποσημ. 7) καί τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν.

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Θαλάσσης, τό ἐρυθραῖον πέλαγος...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Ὁ α΄ τῶν Πατέρων· «Πλάνης καθαιρέτας...» μετά στίχου· «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῶν Πατέρων· «Φωστῆρες ὑπέρλαμπροι...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Ταχύ δέξαι, Δέσποινα...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῶν Πατέρων.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τῶν Πατέρων.

Καταβασίαι: «Ἀνοίξω τό στόμα μου...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Ε΄ Ἑωθινόν· «Ὁ Πέτρος ἀναστάς ἔδραμεν ἐπί τό μνημεῖον...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ἅπας γηγενής...».

 «Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Ε΄ Ἀναστάσιμον· «Ἡ ζωή καί ὁδός Χριστός...». 2.– Τῶν Πατέρων· «Πατέρων θείων σήμερον...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἐν δύο ταῖς θελήσεσι...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρόν ὑπομείνας... – Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ... – Τῷ  σῷ  Σταυρῷ, Χριστέ... – Τῶν  πατρικῶν σου κόλπων...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Πατέρων· «Ὅλην συγκροτήσαντες... – Ὅλην εἰσδεξάμενοι... – Ὅλην συλλεξάμενοι...», τό πρῶτον δίς, μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εὐλογητός εἶ, Κύριε, ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετόν καί δεδοξασμένον τό ὄνομά σου εἰς τούς αἰῶνας». β΄.– «Συναγάγετε αὐτῷ τούς Ὁσίους αὐτοῦ, τούς διατιθεμένους τήν διαθήκην αὐτοῦ ἐπί θυσίαις».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων· «Τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁ χορός...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

         «Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...»

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Τῶν Πατέρων· «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ...» καί 3.–  Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Προστασία...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς τῶν Πατέρων· «Πιστός ὁ λόγος...» (Τίτ. γ΄ 8-15), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐφράνθητε ἐπί Κύριον καί ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι – Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι», ζήτει τοῦτον μετά τήν 11ην  Ὀκτωβρίου.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου...» (Ματθ. ε΄ 14-19), ζήτει τοῦτο μετά τήν 11ην Ἰουλίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.