Ἦχος πλ. β΄, Ἑωθινόν Δ΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκια: 1.– «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...». 2.– Δόξα· «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε...».

Κοντάκιον: «Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Νίκην ἔχων, Χριστέ... – Σήμερον ὁ Χριστός... –  Σέ, Κύριε, τόν ὄντα...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Σταυροῦ· «Σταυρός ἀνυψούμενος... – Μωσῆς προετύπου σε... – Σταυρέ πανσεβάσμιε...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ· «Δεῦτε, ἅπαντα τά ἔ­θνη...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τίς μή μακαρίσει σε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Τήν ἀνάστασίν σου, Χριστέ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Πύλας συντρίψας χαλκᾶς... – Ῥεύσεως ἡμᾶς τῆς πάλαι... – Σταυρωθείς ὡς ἠβουλήθης...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ· «Ὅνπερ πάλαι Μωϋσῆς...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἀγγελικαί δυνάμεις...». 2.– Δόξα, τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τρεῖς ὑποστάσεις ὑμνοῦμεν...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τοῦ Σταυροῦ· «Τοῦ Σταυροῦ σου τό ξύλον...» καί· «Μόνον ἐπάγη τό ξύλον...».

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τοῦ Σταυροῦ· «Σταυρόν χαράξας...» μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος τοῦ Σταυροῦ (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Σταυροῦ· «Ἐν παραδείσῳ μέν τό πρίν...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Ἀναστάσιμα.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Σταυρόν χαράξας...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Δ΄ Ἑωθινόν· «Τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, ὄρθρου βαθέος...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς τά Τροπάρια τῆς διείρμου θ΄ ᾨδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Σταυροῦ, μετά στίχου· «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 8.

Εἱρμοί θ΄ ᾨδῆς: «Μυστικός εἶ, Θεοτόκε, παράδεισος...» καί· «Ὁ διά βρώσεως τοῦ ξύλου...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Δ΄ Ἀναστάσιμον· «Ταῖς ἀρεταῖς ἀστράψαντες...» καί 2.– Τά δύο τοῦ Σταυροῦ· «Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης...» καί· «Σταυρός ὑψοῦται σήμερον...». 

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε... – Ἡ ταφή σου, Δέσποτα... – Σύν Πατρί καί Πνεύματι... – Τριήμερος ἀνέστης...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Σταυροῦ· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅγιός ἐστιν». β΄.– «Ὁ δέ Θεός Βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ· «Σήμερον προέρχεται...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς, μετ’ ἐφυμνίων, εἰς μέν τό β΄· «Σῶσον ἡμᾶς... ὁ σαρκί σταυρωθείς...», εἰς δέ τό γ΄· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν, Ἦχος β΄: «Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅγιός ἐστι. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱέ Θεοῦ, ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούια».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἀγγελικαί δυνάμεις...». 2.– Τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τοῦ Σταυροῦ· «Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς μετά τήν Ὕψωσιν· «Εἰδότες ὅτι οὐ δι­καιοῦται ἄνθρωπος...» (Γαλ. β΄ 16-20), μετά τοῦ Προκειμένου τοῦ πλ. β΄ ἤχου· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου – Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι, ὁ Θεός μου», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ κα΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...» (Μᾶρκ. η΄ 34-38, θ΄ 1).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ διά βρώσεως τοῦ ξύλου...».

Κοινωνικόν: «Ἐσημειώθη ἐφ’ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. Ἀλληλούια».

«Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.