Γεώργιος Βιολάκης
Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ.
 |
Ὁ Γεώργιος Βιολάκης διέπρεψε ὡς Πρωτοψάλτης τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ ὡς Μουσικοδιδάσκαλος. Ἀρχικῶς τὸ ἐπώνυμό του φέρεται νὰ ἦτο Σίφνιος, ἐνῷ τὸ ἐπώνυμο Βιολάκης τοῦ ἐδώθη παρὰ τοῦ ἐν Χίῳ διδασκάλου του Νικολάου Πουλάκη διὰ τὸ «γλυκύφθογγον καὶ μελίῤῥυτον» τῆς φωνῆς του.
Κατὰ τὴν περίοδον 1843-1875 ἐψαλλε ὡς Λαμπαδάριος (11 ἔτη) καὶ κατόπιν ὡς Πρωτοψάλτης εἰς τὸν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἰωάννου ἐν Γαλατᾷ Κωνσταντινουπόλεως, καθ᾽ ἣν περίοδον εἶχε ὡς καθοδηγητή του εἰς τὰς μουσικὰς μελέτας του Θεόδωρο τὸν Φωκαέα. Ὁ δὲ Θ. Φωκαεὺς ἀναφέρει εἰς τὴν Ἀνθολογίαν του τῷ 1869 ὡς πρωτοψάλτην εἰς τὸν ἴδιον ἱερὸν ναὸν Γεώργιον τὸν Σίφνιο, τοῦ ὁποίου ἔχει συμπεριλάβει καὶ ὀκτάηχο μάθημα ἐπὶ τοῦ ἀπολυτικίου τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν.
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω, δυνάμεθα εἰπεῖν ὅτι ὁ πρωτοψάλτης Γεώργιος ὁ Σίφνιος καὶ ὁ Γ. Βιολάκης εἶναι τὸ αὐτὸ πρόσωπο. Τὸ συμπέρασμα ὄμως τοῦτο ἀναγράφεται πάσῃ ἐπιφυλάξει.
Ἀπὸ δὲ τοῦ 1875, προσελήφθη ὡς Πρωτοψάλτης εἰς τὸ Πατριαρχεῖον.
Πολίτιμος θεωρεῖται ἡ συμβολή του ὡς μέλος τῆς Μουσικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ 1881 διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ μουσικοῦ ὀργάνου «Ψαλτήριον», καὶ τὸν καθωρισμὸν τῶν τονιαίων διαστημάτων τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς. Ὑπῆρξε μέλος καὶ εἰς πολλὰς ἑτέρας μουσικὰς ἐπιτροπάς, ὅπως αὐτῆς τοῦ 1897, ἡ ὁποία ἐμελέτησε τὴν αρχαία μουσικὴ γραφή, χειρόγραφο ἔργον τοῦ Κηλτζανίδου.
Συμμετεῖχε δὲ μετὰ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Αἴνου, Σάμου, Καισαρείας, καὶ Μυτιλήνης εἰς τὴν συνοδικῶς διορισθεῖσα πενταμελὴς ἐπιτροπή, ἥτις ἀναθεώρησε τὰ προγενέστερα Τυπικὰ τῆς Ἐκκλησίας, τὰ μέχρι τότε ἐν χρήσει τοιαῦτα ὑπὸ Κωνσταντίνου τοῦ Πρωτοψάλτου, ἐν τῇ ἐκθέσει της διώρθωσε τὰ λάθη καὶ τὰς ἀνακριβείας αὐτῶν. Ἀργότερα δὲ ἐξέδωσε καὶ τὸ πληρέστερον καὶ δεδιορθωμένον Τυπικόν, τὸ ὁποῖο τηρεῖται ἕως σήμερον.
Ὁρμώμενος ἐκ τῆς ἀρχῆς ὅτι αἱ ἀρχαῖαι συνθέσεις ἐπαρκοῦν, καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη νεοτέρων, ἐμελοποίησε ἐλλάχιστα μαθήματα, ἅτινα μάλλιστα φέρουν πράγματι τὸν χαρακτῆρα καὶ τὰ προτερήματα τῶν ἀρχαίων μελῶν.
Διὰ τὸν θάνατό του ἐγράφη χαρακτηριστικῶς ὅτι «ἐξέλιπε διὰ παντὸς καὶ τὸ μόνον ὑπῆρξαν ζῶν μουσικὸν μνημεῖον, τὸ ὁποῖον ἐσεβάσθη εἷς ὁλόκληρος αἰών.»