Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

Κοντάκιον: «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ...».

Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων... – Μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ... – Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Διωγμούς ἐκαρτέρησας... – Ἀστραπαῖς τοῦ κηρύγματος... – Ἀρετήν πᾶσαν ἤσκησας...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Χριστοῦ τόν Ἱεράρχην...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Τάς ἑσπερινάς ἡμῶν εὐχάς...» καί τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Χαίροις τῶν ἀρετῶν ὁ κανών... – Χαίροις Πατριαρχῶν ἡ κρηπίς... – Χαίροις ἀτελευτήτου ζωῆς...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν». β΄.– «Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καί οἱ ὅσιοί σου  ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται».  

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Πάλιν ἡμῖν ὁ χρυσοῤῥόας...».

Καί νῦν: Τό ἐπίσης ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Φιλάνθρωπε μέγα καί ἀνείκαστον...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.–  Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...». 2.– Δόξα, τοῦ Ἁγίου· «Στῦλος γέγονας...» καί 3.– Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».  

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τό διά τήν Λιτήν Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου Δόξα· «Ἡ μεγάλη τῆς Ἐκκλησίας σάλπιγξ...», Καί νῦν, τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων...», ζήτει τοῦτο εἰς Δόξα, Καί νῦν, τῆς Λιτῆς. Τρισάγιον καί τό  Ἀπολυτίκιον Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τοῦ Ἁγίου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, ἀνά  ἕν τῆς Ἑορτῆς· «Τῷ φόβῳ τῶν Ἑβραίων...» καί· «Ἐπέστης ἡ ζωή...», ζήτει ἀμφότερα τῇ Κυριακῇ πρωΐ.  

        «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα).

Κανόνες: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «ᾌσωμεν πάντες λαοί...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε» καί 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ὡς ἀθάνατον ἐν Ἐκκλησίᾳ...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος τοῦ Ἁγίου (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Ἁγίου· «Τήν τῶν αἱρέσεων πλάνην...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἰδών μου τήν πλευράν...» (τό μετά τόν Πολυέλεον τῇ Κυριακῇ πρωΐ).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς  μετά στίχου· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε» καί τοῦ Ἁγίου μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡ­μῶν...» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐμῶν μελῶν χειρί σου...». 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ἀρχιερέων τό κλέος...» καί 3.– Τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον ἔαρ μυρίζει...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Μετά τήν ἐκ τάφου σου φρικτήν... – Θωμᾶς ὁ καί Δίδυμος... – Ὡς θέλεις ψηλάφησον...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Τοῖς πυρίνοις σου δόγμασι... – Τῇ τῶν λόγων λαμπρότητι... – Τῆς Χριστοῦ ἀπεδίωξας...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Τό μέγα κλέος τῶν ἱερέων...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

         «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...». 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Στῦλος γέγονας...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ...».

Ἀπόστολος: Τοῦ Ἁγίου· «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων...» (Ἑβρ. ιγ΄, 7-16), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐλογητός εἶ, Κύριε, ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν. – Ὅτι δίκαιος εἶ ἐπί πᾶσιν οἷς ἐποίησας ἡμῖν».

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου...» (Ματθ. ε΄, 14-19), ζήτει ἀμφότερα τῇ 18ῃ Ἰανουαρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα...».

Κοινωνικόν: «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τόν Κύριον, αἴνει τόν Θεόν σου Σιών. Ἀλληλούια».

 «Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

66. ΤΜΕ, 2α Μαΐου, Περίπτωσις Β΄ § § 2-3, σελ. 255-256.