Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν, μετά
τῶν Μεθεόρτων τῆς Ἑορτῆς τῆς Σαμαρείτιδος.

Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

Κοντάκιον: «Τῆς Ἑορτῆς τῆς νομικῆς...».

Ἀπόλυσις: Μικρά. ῾Η Ἀναστάσιμος.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Ὅπλον κραταιότατον... – Ἔδωκας, φιλάνθρωπε... – Πρῶτος καθυπέταξας...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Ἰσαποστόλων· «Πλουσίων δωρεῶν τά κρείττονα...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Σαμαρείτιδος· «Ὁ συνάναρχος καί συναΐδιος Υἱός...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Αἴνων τῇ Πέμπτῃ πρωΐ.

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Πρῶτος, Βασιλεύς Χριστιανῶν... – Ὄντως, μακαρία ἡ γαστήρ... – Πόθῳ καί ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ὕψωσα ἐκλεκτόν ἐκ τοῦ λαοῦ μου, εὗρον Δαυΐδ τόν δοῦλον μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν». β΄.– «Διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Σέλας φαεινότατον...».

Καί νῦν: Τό ἕτερον ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Σαμαρείτιδος· «Ὡς ὤφθης ἐν σαρκί...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν Αἴνων τῇ Παρασκευῇ πρωΐ.

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Δόξα, τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Πέμπτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῶν Ἰσαποστόλων·  «Χρεωστικῶς ἐκτελοῦμεν...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα αὐτῶν, Καί νῦν, τό Ἰδιόμελον τῆς Σαμαρείτιδος· «Ἀγαλλιάσθω σήμερον φαιδρῶς...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῆς Λιτῆς. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...».  

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τῶν Ἰσαποστόλων τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, ἀνά ἕν τῆς Σαμαρείτιδος· «Ὡς τῇ πιστῇ Σαμαρείτιδι...», «Ἐκ φρέατος νάματα...» καί· «Ἀγαλλιάσθω οὐρανός εὐφραινέσθω...», ζήτει ταῦτα ἀντιστοίχως, τῇ Πέμπτῃ, τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ πρωΐ.  

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Ὕψωσα ἐκλεκτόν ἐκ τοῦ λαοῦ μου, εὗρον Δαυΐδ τόν δοῦλον μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν».

Στίχος: «Διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῶν Ἰσαποστόλων· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα...» (Ἰω. ι΄ 9-16), ζήτει τοῦτο τῇ 13ῃ Νοεμβρίου.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῶν Θεοστέπτων...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Τοῦ εὐσεβοῦς Κωνσταντίνου...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.– Τῆς Σαμαρείτιδος· «Ὁ πατάξας Αἴγυπτον...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί 2.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Μόνε ἐπουράνιε Βασιλεῦ...» μετά στίχου· «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τῆς Σαμαρείτιδος (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τάς αἰσθήσεις ἐκτείνας...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Σαμαρείτιδος· «Ἀγαλλιάσθω οὐρανός χορευέτω...»    (Μεσῴδιον Κάθισμα Κυριακῇ πρωΐ).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῶν Ἰσαποστόλων.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε...» καί 2.– Τῆς Σαμαρείτιδος· «Σαμάρειαν κατέλαβες...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Χαίροις, Κωνσταντῖνε πάνσοφε... – Ὁ βασιλεύων τῆς κτίσεως... – Τά τοῦ Κυρίου διδάγματα... – Ἔλαιον ἀγαλλιάσεως...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Ἰσαποστόλων· «Ὁ τῶν ἀνάκτων Ἄναξ...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Σαμαρείτιδος· «Ὡς ὤφθης ἐπί γῆς...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, τῶν Ἀποστίχων τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας.  

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῶν Ἰσαποστόλων· «Ἀγρίππας ὁ βασιλεύς...» (Πράξ. κς΄ 1,12-20).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μή εἰσερχόμενος...» (Ἰω. ι΄ 1-9).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν...».

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

 71. ΤΜΕ, 21η Μαΐου, Περίπτωσις Γ΄ § 6, σελ. 267, ἐν συνδυασμῷ μέ τήν Περίπτωσιν ΙΒ΄ § § § 30-32, σελ. 249, τῆς 23ης Ἀπριλίου.