Πατριαρχική Θεία Λειτουργία.

῾Ο Πατριάρχης κατά τήν ἡμέραν ταύτην μεταβαίνει, ἀπό τοῦ ἔτους 2015, μεθ’ ἁπάσης τῆς ᾿Ακολουθίας Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Πατριαρχικήν καί Σταυροπηγιακήν Μονήν Ὑπεραγίας Θεοτόκου Φανερωμένης Κυζίκου καί τελεῖ τήν Θείαν Λειτουργίαν, συμφώνως τῷ Τυπικῷ τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης ᾿Εκκλησίας.

Ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ, ὅπου εὑρίσκεται τεθησαυρισμένη ἡ Ἱερά Εἰκών τῆς  Παναγίας Φανερωμένης, προερχομένη ἐκ τῆς ἐκ Κυζίκου ὁμωνύμου Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς  Μονῆς, τελεῖται Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Ἦχος β΄, Ἑωθινόν ΙΑ΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

Κοντάκιον: «Τήν ἐν πρεσβείαις...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τόν πρό αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντα... – Χριστός ὁ Σωτήρ ἡμῶν... – Σύν Ἀρχαγγέλοις ὑμνήσωμεν...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Σέ τόν σταυρωθέντα...» καί 3.– Τό 1 Στιχηρόν Αὐτόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος...» καί τά 2 Στιχηρά Προσόμοια· «Βαβαί τῶν σῶν μυστηρίων... – Τήν σήν δοξάζουσι Κοίμησιν...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό ὀκτώηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Θεαρχίῳ νεύματι...», δίχορον.

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἡ ἀνάστασίς σου...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Διά ξύλου, Σῶτερ... – Ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, Χριστέ... – Ζωοδότα Χριστέ...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε ἐξεδήμησας, Θεοτόκε Παρθένε...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ὅτε κατῆλθες...». 2.– Δόξα, τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».   

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών τοῦ ἤχου· «Τήν τριττήν καί μίαν ἀρχικήν...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς· «Ἀναβόησον Δαυΐδ...» καί· «Ὁ πάντιμος χορός...».

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ἐν βυθῷ κατέστρωσέ ποτε...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ...» καί· «Ἀνοίξω τό στόμα μου...» μετά τῶν Εἰρμῶν αὐτῶν, ἀμφότεροι μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τό· 

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει σου...» (τό μετά τόν Πολυέλεον).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ...».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τό ΙΑ΄ Ἑωθινόν· «Ἐφανέρωσεν ἑαυτόν ὁ Ἰησοῦς... καί λέγει τῷ Σίμωνι...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς, μετά τῶν Μεγαλυναρίων καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Αἱ γενεαί πᾶσαι... – Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅ­ροι...».

         «Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό ΙΑ΄ Ἀναστάσιμον· «Μετά τήν θείαν ἔγερσιν...» καί  2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων...», δίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Πᾶσα πνοή καί πᾶσα κτίσις... – Εἰπάτωσαν Ἰουδαῖοι... – Χαίρετε, λαοί... – Ἄγγελος μέν τό χαῖρε...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσ­ό­μοια τῆς Ἑορτῆς· «Τῇ ἐνδόξῳ Κοιμήσει σου... – Ἐκ περάτων συνέδραμον... – Τήν ζωήν ἡ κυήσασα...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ἀνάστηθι Κύριε, εἰς τήν ἀνάπαυσίν σου, σύ καί ἡ κιβωτός τοῦ ἁγιάσματός σου». β΄.– «Ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυΐδ ἀλήθειαν καί οὐ μή ἀθετήσῃ αὐτήν· ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι, ἐπί τοῦ θρόνου σου».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς, μετ’ ἐφυμνίων, εἰς μέν τό β΄· «Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...», εἰς δέ τό γ΄· «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ὅτε κατῆλθες...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Τήν ἐν πρεσβείαις...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς ια΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν· «Ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς...» (Α΄ Κορ. θ΄ 2-12).

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς ια΄ ἑβδομάδος Ματθαίου· «Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...» (Ματθ. ιη΄ 23-35)⁸⁸.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Αἱ γενεαί πᾶσαι... – Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

 «Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

88. Πρός ἱκανοποίησιν τῶν ἀντιφατικῶν ὑποδείξεων τοῦ ΤΜΕ (Προθεωρία περί Ἀποστόλου καί Εὐαγγελίου, § 42, σελ. 37 καί ἡ Ἀπόδοσις τῆς Ἑορτῆς § 19, σελ. 312), εἰς τούς πανηγυρίζοντας Ναούς ἀναγινώσκονται:

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν...» (Φιλιπ. β΄ 5-11).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά...» (Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28), ζήτει ἀμφότερα τῇ 15ῃ Αὐγούστου.