Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου τελεῖται ἐν τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Μεγάλῃ Ἐκ­κλησίᾳ
μετ’ ἰδιαιτέρου Τυπικοῦ (βλ. Τυπικόν 27ης Ἰανουαρίου).

Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκια: 1.– «Ἐν τῇ ὑπομονῇ σου...». 2.– Δόξα· «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς...».

Κοντάκιον: «Τόν πλοῦτον τόν σόν...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου· «Τήν χρυσήλατον σάλπιγγα... – Τόν ἀστέρα τόν ἄδυτον... – Ὁ ἐπίγειος Ἄγγελος...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἱεράρχου· «Ὅσιε τρισμάκαρ...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τίς μή μακαρίσει σε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου· «Χαίροις, τό χρυσαυγές καί τερπνόν... – Χαίροις, τῶν ὀρφανῶν ὁ Πατήρ... – Οἶκον τῶν ἱερῶν ἀρετῶν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα:  α΄.– «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν». β΄.– «Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καί ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Σάλπιγξ χρυσόφωνος...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ ποιητής καί λυτρωτής μου...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...».

Ἀπόλυσις.
 

Τῇ Παρασκευῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Ἱεράρχου· «Φωστήρ Ἰωάννη...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν. Τρισάγιον καί τό  Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...». 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...».

Καθίσματα: Τοῦ Ἱεράρχου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τά μετά τόν Πολυέλεον, μετά τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν.

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν».

Στίχος: «Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τά ἔθνη, ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικοῦντες τήν Οἰκουμένην».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μή εἰσερχόμενος...»  (Ἰω. ι΄ 1-9).

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Σήμερον σκιρτῶσιν ἐν πνεύματι...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Ἐξεχύθη ἡ χάρις...».

Κανόνες: 1.– Τῆς Θεοτόκου· «Ὑγράν διοδεύσας ὡσεί ξηράν...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί 2.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Τῆς μετανοίας γεγονώς θερμότατος...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.  

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Ἱεράρχου· «Τῆς ἀῤῥήτου σοφίας...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Τόν φλογμόν τῆς γεέννης...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Ἱεράρχου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Ἀνοίξω τό στόμα μου...» (8ῃ Νοεμβρίου).

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ἅπας γηγενής...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Τόν μεγαλοφωνότατον...» καί 2.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Παρθένε παναμώμητε...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου· «Χρυσοῦ τηλαυγέστερον... – Ὁ στῦλος ὁ πύρινος... – Ἥλιος πολύφωτος... – Ἀδίκως τῆς ποίμνης σου...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Χρυσέοις ἔπεσι...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Δέσποινα, πρόσδεξαι...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

          «Ἡ τοῦ στόματός σου...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Ἡ τοῦ στόματός σου...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...» καί  2.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Ὁ καθαρώτατος Ναός...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Ἱεράρχου· «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς...» (Ἑβρ. ζ΄ 26-28,  η΄ 1-2).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα...» (Ἰω. ι΄ 9-16).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς μνημόσυνον...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.
 

Ἀπόλυσις.