ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πατριαρχική καί Συνοδική Θ. Λειτουργία.

Πρίν ἤ ἀρχίσει ὁ Ἑσπερινός γίνεται ἡ λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Ἀποστόλου. Ἡ Εἰκών εὑρίσκεται ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι (ἐν τῷ Συνθρόνῳ). Ἔμπροσθεν τοῦ Συνθρόνου ἵστανται δύο Ἱερεῖς καί δύο Διάκονοι, ἵνα λιτανεύσωσι τήν Ἱεράν Εἰκόνα.

Τοῦ Πατριάρχου κατελθόντος, τῇ συνοδείᾳ τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ἐν τῷ Νάρθηκι, οἱ Πατριαρχικοί Χοροί ἄρχονται ψάλλειν τά Ἰδιόμελα τῆς Λιτῆς· «Ὁ Πρωτόκλητος Μαθητής...», «Ὑμνήσωμεν οἱ πιστοί...» καί λιτανεύεται ἡ Ἱερά Εἰκών διά τῆς Βορείου Πύλης προπορευομένων τῶν ἑξαπτερύγων, ἀκολουθούντων τοῦ Πριμηκηρίου φέροντος τό Διβάμβουλον καί τῶν Ἱεροψαλτῶν καί ἑπομένων τῶν Διακόνων θυμιώντων καί τῶν Ἱερέων φερόντων τήν Ἱεράν Εἰκόνα.

Ὅταν ἡ ἀνωτέρῳ πομπή φθάσῃ εἰς τόν Νάρθηκα εἰσοδεύει καί ὁ Πατριάρχης προπορευόμενος τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος. Ἐν τῷ Σολέᾳ οἱ Λαμπα­δοῦχοι λαμβάνουσι τάς ἑκατέρωθεν τῆς Ὡραίας Πύλης θέσεις αὐτῶν, οἱ Χοροί ἀνέρχονται εἰς τά ἀναλόγιά των, ὁ Πριμηκήριος κρατῶν τό Διβάμβουλον ἵσταται ἀπέναντι τοῦ Θρόνου, ὁ Πατριάρχης παραμερίζει ἀμέσως ἀριστερά καί οἱ Ἱερεῖς τοποθετοῦσι μετ’ εὐλαβείας τήν Ἱεράν Εἰκόνα ἐπί τοῦ παρά τῷ ἀριστερῷ μέρει τοῦ Θρόνου εὑρισκομένου τρισκελίου. Ἀμέσως μετά τήν τοποθέτησιν ὁ πρῶτος τῶν Ἱερέων θυμιᾷ ἐννεάκις τήν Ἱεράν Εἰκόνα καί ἀποσύρεται εἰς τήν σειράν τῶν Ἱερέων.

Ὁ Πατριάρχης προσέρχεται καί ἀσπάζεται τήν Ἱεράν Εἰκόνα,·ἔρχεται εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα, εὐλογεῖ τόν λαόν – τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα» – ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον καί ἄρχεται ὁ Ἑσπερινός.

Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἐξ ὕψους κατῆλθες...».

Κοντάκιον: Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ὑπακοή τοῦ ἤχου· «Αἱ Μυροφόροι τοῦ ζωοδότου...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὁ τῷ Προδρόμου φωτί μεμορφωμένος... – Ὁ τῆς Προδρόμου φωνῆς ἐνηχημένος... – Ὁ τῷ ἐκ στείρας βλαστήσαντι φοιτήσας...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Πρωτοκλήτου· «Τήν τῶν ἰχθύων ἄγραν...».

Καί νῦν: Τό Προεόρτιον Ἰδιόμελον· «Ἡσαΐα, χόρευε...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα, εἰς τό ὕφος τοῦ Ἀποστόλου.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Πρωτοκλήτου· «Χαίροις, ὁ λογικός οὐρανός... – Πρῶτον τῶν ὀρεκτῶν εὑρηκώς... – Ἔθνη τά μή εἰδότα Θεόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ». β΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Τόν συναίμονα Πέτρου...».

Καί νῦν: Τό ἕτερον ὁμόηχον Προεόρτιον  Ἰδιόμελον· «Ἰωσήφ, εἰπέ ἡμῖν...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».

Ἀπόλυσις.
 

Ὁ Πατριάρχης κατά τήν ἔξοδόν Του, ποιεῖ μόνον σχῆμα εἰς τήν Ἱεράν Εἰκόνα.

Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὁ Πρωτόκλητος Μαθητής...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν. Τρισάγιον καί τό  Ἀπολυτίκιον τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...». 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».

Καθίσματα: Τοῦ Πρωτοκλήτου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον, μετά τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν.

 Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ».

Στίχος: «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρά τήν θάλασσαν...» (Ματθ. δ΄ 18-23), ζήτει τοῦτο τῇ Κυριακῇ β΄  Ματθαίου.

Ὁ Ν΄ Ψαλμός (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τοῦ Ἀποστόλου...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Ὁ Πρωτόκλητος Μαθητής...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.– Τῆς Θεοτόκου· «ᾨδήν ἐπινίκιον...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί 2.– Ὁ α΄ τοῦ Πρωτοκλήτου· «Τήν τεθολωμένην μου ψυχήν...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὡς πρωτόκλητον πάν­των...». 2.– Δόξα· «Τῶν εἰδώλων τά θράση...» καί 3.– Καί νῦν, τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Χαῖρε, θρόνε πυρίμορφε...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Πρωτοκλήτου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χριστός γεννᾶται...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Μεγάλυνον, ψυχή μου... – Μυστήριον ξένον...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὁ Λόγος ὁ προάναρχος...». 2.– «Τοῦ Πέτρου τόν συναίμονα...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Θεόν ὅνπερ ἐγέννησας...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Πρωτοκλήτου· «Βηθσαϊδά νῦν ἀγάλλου... – Ἀνδρέα, χαῖρε καί σκίρτα... – Ὁ μυστολέκτης τῆς θείας... – Ἡ τῶν Πατρέων σε πόλις...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Τόν κήρυκα τῆς πίστεως...».

Καί νῦν: Τό Προεόρτιον Ἰδιόμελον· «Ὑπόδεξαι, Βηθλεέμ...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος...» καί  2.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν προαιώνιον Λόγον...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Πρωτοκλήτου· «Ὁ Θεός ἡμᾶς τούς Ἀποστόλους...» (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ. – Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ ι΄  ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καί ἐκ τῶν μαθητῶν αὐ­τοῦ δύο...» (Ἰω. α΄ 36-52).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν...».

          «Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Μετά τήν ὀπισθάμβωνον εὐχήν ἐξέρχεται ὁ Πατριάρχης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, προηγουμένων  τῶν Ἱερέων  καί  τῶν  Διακόνων  καί  ἀνέρχεται  εἰς  τόν  Θρόνον  ὅπου  ἀναγινώσκει  τήν  εὐχήν  τῶν Κολλύβων, εὐλογεῖ αὐτά καί ποιεῖ Ἀπόλυσιν.

Ἀπόλυσις.