25η Δεκεμβρίου 2020ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
|
|
Πατριαρχική καί Συνοδική Θ. Λειτουργία. Τῇ Παρασκευῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ...» κτλ. (ἄνευ τοῦ, Δόξα, Καί νῦν) καί τά Στιχηρά Ἰδιόμελα τῶν Ἀποστίχων τοῦ Ἑσπερινοῦ· «Μέγα καί παράδοξον θαῦμα...» κτλ. (ἐπίσης ἄνευ τῶν πρό αὐτῶν στίχων, καθό μή ψαλέντα χθές), μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...».
ΟΡΘΡΟΣ Ἑξάψαλμος. Εἰς τό· «Θεός Κύριος...». Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...», τρίς. Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον, ἅπαντα ἐκ δευτέρου. Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...». Προκείμενον: «Ἐκ γαστρός πρό Ἑωσφόρου ἐγέννησά σε· ὤμοσε Κύριος καί οὐ μεταμεληθήσεται». Στίχος: «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου». Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς· «Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν...» (Ματθ. α΄ 18-25). Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Τά σύμπαντα σήμερον...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...». Κανόνες: Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Χριστός γεννᾶται...» καί· «Ἔσωσε λαόν...» μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτῶν, ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Ἀπό γ΄ ᾨδῆς· Ὑπακοή: «Τήν ἀπαρχήν τῶν ἐθνῶν...» (χῦμα). Ἀφ’ ς΄ Ὠδῆς· Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς. Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας. Καταβασίαι: Οἱ Εἱρμοί ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων· «Χριστός γεννᾶται...» καί· «Ἔσωσε λαόν...» (ἴδε ὑποσημ. 2). Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς, ὡς ἑξῆς: 1.– Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν καί ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων. «Μυστήριον ξένον...». 2.– Μεγάλυνον, ψυχή μου, τόν ἐκ τῆς Παρθένου, Θεόν σαρκί τεχθέντα. «Ἐξαίσιον δρόμον...». 3.– Μεγάλυνον, ψυχή μου, τόν ἐν τῷ σπηλαίῳ, τεχθέντα Βασιλέα. «Νεηγενές, μάγων λεγόντων, παιδίον...». 4.– Μεγάλυνον, ψυχή μου, τόν ὑπό τῶν Μάγων, Θεόν προσκυνηθέντα. «Ἠκρίβωσε χρόνον Ἡρώδης ἀστέρος...». 5.– Σήμερον ἡ Παρθένος, τίκτει τόν Δεσπότην, ἔνδον ἐν τῷ σπηλαίῳ. «Στέργειν μέν ἡμᾶς...». 6.– Σήμερον ὁ Δεσπότης τίκτεται ὡς βρέφος, ὑπό Μητρός Παρθένου. «Στέργειν μέν ἡμᾶς...». 7.– Δόξα· Μεγάλυνον, ψυχή μου, τῆς τρισυποστάτου καί ἀδιαιρέτου Θεότητος τό Κράτος. «Τύπου ἀφεγγεῖς...». 8.– Καί νῦν· Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν λυτρωσαμένην, ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας. «Πόθου τετευχώς...». Καταβασία α΄: Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν καί ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων. «Μυστήριον ξένον...». Καταβασία β΄: Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας. «Στέργειν μέν ἡμᾶς...». Ἐξαποστειλάριον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς...», τρίς. Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄. Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Εὐφραίνεσθε, δίκαιοι... – Ὁ Πατήρ εὐδόκησεν... – Θεοτόκε Παρθένε... – Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν...». Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ὅτε καιρός...». Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον· «Σήμερον ὁ Χριστός...», μέχρι τοῦ· «ἡμεῖς δέ ἀκαταπαύστως βοῶμεν». Δοξολογία: Καί εὐθύς ὁ α΄ Χορός ἄρχεται τῆς Μεγάλης Δοξολογίας ἀπό τοῦ τελευταίου στίχου τοῦ Ἰδιομέλου· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...». ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς. Ἀντίφωνον α΄. Ἦχος β΄. «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου. Ἐν βουλῇ εὐθέων καί συναγωγῇ, μεγάλα τά ἔργα Κυρίου. Ἐξεζητημένα εἰς πάντα τά θελήματα αὐτοῦ.
Ἐξομολόγησις καί μεγαλοπρέπεια
τό ἔργον αὐτοῦ, καί ἡ δικαιοσύνη
αὐτοῦ μένει εἰς Δόξα... Καί νῦν...». Ἀντίφωνον β΄. Ἦχος ὁ αὐτός. «Μακάριος ἀνήρ, ὁ φοβούμενος τόν Κύριον· ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα. Δυνατόν ἐν τῇ γῇ ἔσται τό σπέρμα αὐτοῦ.
Δόξα καί πλοῦτος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ,
καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει
εἰς τόν αἰῶνα τοῦ Ἐξανέτειλεν ἐν σκότει φῶς τοῖς εὐθέσιν. Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...». Ἀντίφωνον γ΄. Ἦχος δ΄. «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών. Μετά σοῦ ἡ ἀρχή ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου, ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου». Εἴσοδος. Εἰσοδικόν, Ἦχος β΄: «Ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου ἐγέννησά σε· ὤμοσε Κύριος, καί οὐ μεταμεληθήσεται. Σύ Ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱέ Θεοῦ, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ψάλλοντάς σοι,Ἀλληλούια». Μετά τήν Εἴσοδον. Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός...». Κοντάκιον: Ὁμοίως· «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν Ὑπερούσιον τίκτει...». Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...». Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου...» (Γαλ. δ΄ 4-7). Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεέμ...» (Ματθ. β΄ 1-20). Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Μεγάλυνον, ψυχή μου... – Μυστήριον ξένον...». Κοινωνικόν: «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ. Ἀλληλούια». «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός...» κτλ. Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Κατάλυσις εἰς πάντα ἀπό τῆς σήμερον μέχρι
τῆς παραμονῆς τῶν Θεοφανείων. |
