Ἦχος πλ. δ΄.

Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀντ’ αὐτῆς ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
 (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις καί ἡ μεγάλη Συναπτή.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ἑσπερινόν ὕμνον... – Κύριε, Κύριε, μή ἀποῤῥίψης ἡμᾶς... – Χαῖρε, Σιών ἁγία...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός Λόγος...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὁ θεατής τῶν ἀῤῥήτων... – Ἡ θεοκίνητος λύρα... – Τῇ βροντοφώνῳ σου γλώττῃ...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Τόν υἱόν τῆς βροντῆς...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Ἔδωκας κληρονομίαν...»,   μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων καί τά Ἀναγνώσματα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, εἰς τό ὕφος τοῦ Ἀποστόλου.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἀνῆλθες ἐπί Σταυροῦ...» καί τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε Χριστοῦ...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», ἀκολούθως ὁ β΄ Χορός τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...»  καί πάλιν ὁ α΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...».

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
 (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΟΡΘΡΟΣ

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».

«Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή καί εὐθύς οἱ·

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ».

Στίχος: «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἐφανέρωσεν ἑαυτόν ὁ Ἰησοῦς...» (Ἰω. κα΄ 15-25), τό ΙΑ΄ Ἑωθινόν.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», ἅπαξ.

Δόξα: «Ταῖς τοῦ Ἀποστόλου πρεσβείαις...».

Καί νῦν: «Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις...» καί τό Ἰδιόμελον· «Τήν τῶν Ἀποστόλων ἀκρότητα...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὡς καθαρός ἠγαπημένος γέγονας...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Ἐν τέλει ἑκάστης ᾨδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα ὡς Καταβασία, τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», ἅπαξ. Μικρά Συναπτή καί ἡ οἰκεία ἐκφώνησις ἑκάστης ᾨδῆς.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Ἡ Ὑπακοή καί τό Κοντάκιον τοῦ Πάσχα (χῦμα).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

        «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», τρίς καί τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...»,

τρίς.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Πάσχα, μετά τῶν Μεγαλυναρίων, ἄνευ τοῦ Δόξα, Καί νῦν, καί τοῦ Εὐαγγελιστοῦ μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Θεολογῶν ἐβρόντησας...» καί 3.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, εἰ καί κριτηρίῳ... – Κύριε, εἰ καί ὡς θνητόν ἐν μνημείῳ... – Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου... – Ὁ Ἄγγελός σου, Κύριε...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Μάκαρ Ἰωάννη πάνσοφε... – Τό παρθενίας ἀπάνθισμα... – Θεολογίας τά νάματα...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ». β΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Εὐαγγελιστά Ἰωάννη...».

Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

«Χριστός ἀνέστη...».

Ἡ Ὑπακοή: Τοῦ Πάσχα· «Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...».

Ἀπολυτίκιον: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...».  

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».

Ἀπόστολος: Σαββάτου τῆς Διακαινησίμου· «Κρατοῦντος τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τόν  Πέτρον...» (Πράξ. γ΄ 11-16).

Εὐαγγέλιον: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Εἱστήκεισαν παρά τῷ Σταυρῷ...» (Ἰω. ιθ΄ 25-27, κα΄ 24-25).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Κοινωνικόν: Τοῦ Πάσχα· «Σῶμα Χριστοῦ...». Εἰς τούς πανηγυρίζον­τας Ναούς· «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν...»⁶³.

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Διαλογική.

62. Μή προβλεπομένης καί τῆς παρούσης Ἑορτῆς ὑπό τοῦ ΤΜΕ, δέον ὅπως ἐφαρμοσθῇ κατ’ ἀντιστοιχίαν ἡ τυπική διάταξις τῆς 23ης Ἀπριλίου, Α΄ § § 1-2, σελ. 251-252.

 63. Ἴδε ὑποσημ. 56.
 56. Ἐάν ὁ Ναός τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου.