Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν, μετά
τῶν Μεθεόρτων τῆς Ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς.

Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Εὐλογητός εἶ...».

Κοντάκιον: «Ὅτε καταβάς...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Ἑσπέρια: Τά 7 Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Προδρόμου· «Λύει τοῦ Ζαχαρίου τήν σιωπήν... – Σήμερον ἡ φωνή τοῦ Λόγου... – Θεοῦ Λόγου μέλλοντος... – Ἐπέφανε σήμερον... – Προφήτης καί Πρόδρομος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ἰωάννη πανεύφημε...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Προδρόμου· «Σήμερον τοῦ φωτός ὁ λύχνος...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Βασιλεῦ οὐράνιε...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν Αἴνων τῆς Παρασκευῆς.

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Προδρόμου· «Τόν ἐκ Προφήτου Προφήτην... – Ἦλθεν ἡ φωνή τῆς χάριτος... – Ὁ ἐκ κοιλίας μητρός...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καί ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ». β΄.– «Καί σύ παιδίον Προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γάρ πρό προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδούς αὐτοῦ».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Προδρόμου· «Ἠσαΐου νῦν τοῦ προφήτου...».

Καί νῦν: Τό ἐπίσης ἕτερον ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε τό Πνεῦμα σου...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν Ἑσπερίων τῆς Πέμπτης.

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Προδρόμου· «Προφῆτα καί Πρόδρομε...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Εὐλογητός εἶ...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν οὐρανόθεν καταπέμψας τό πανάγιον Πνεῦμα, ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».

Ἀπόλυσις.

Τῇ Πέμπτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Προδρόμου· «Σταλάξατε τά ὄρη γλυκασμόν...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα αὐτῶν, Καί νῦν, τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε τό Πνεῦμά σου...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῆς Λιτῆς. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Προδρόμου· «Προ­φῆ­τα καί Πρόδρομε...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τοῦ Προδρόμου· «Προφῆτα καί Πρόδρομε...». 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 3.– Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Εὐλογητός εἶ...».

Καθίσματα: Τοῦ Προδρόμου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς· «Τήν μεθέορτον πιστοί...», «Ἡ τοῦ Πνεύματος πηγή...» καί· «Μετά τήν Ἔγερσιν, Χριστέ...», ζήτει ταῦτα ἀντιστοίχως, τῇ Κυριακῇ πρωΐ.

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Καί σύ, Παιδίον, Προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γάρ πρό προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδούς αὐτοῦ».

Στίχος: «Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καί ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Προδρόμου· «Συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνή Ζαχαρίου...» (Λουκ. α΄ 24-25, 57-68, 76, 80).

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τοῦ σοῦ Προδρόμου...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Ὁ ἐκ κοιλίας μητρός ἁγιασθείς...», ζήτει τοῦτο εἰς τά Στιχηρά Ἰδιόμελα τῶν Ἀποστίχων τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Κανόνες: 1.– Ὁ β΄ τῆς Ἑορτῆς· «Θείῳ καλυφθείς...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ  μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί 2.– Οἱ δύο τοῦ Προδρόμου· «Τριστάτας κραταιούς...» ἄνευ τῶν Εἱρμῶν καί· «Κοσμεῖται τήν χάριν νῦν...», ἀμφότεροι μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Προδρόμου· «Ὥσπερ ἥλιος φαιδρός...» καί 2.–  Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἰδού προφητικαί...» (τό μετά τήν α΄ Στιχολογίαν).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Προδρόμου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Θείῳ καλυφθείς...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Χαίροις, Ἄνασσα...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Προδρόμου· «Τό τοῦ Προδρόμου σήμερον...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Τό πανάγιον Πνεῦμα...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Προδρόμου· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Προδρόμου· «Ἀστήρ ἀστέρων Πρόδρομος...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τοῖς Προφήταις ἀνήγγειλας...», ζήτει ὡσαύτως εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν Αἴνων τῆς σήμερον.

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Προφῆτα καί Πρόδρομε...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... Σῶσον ἡμᾶς, Παράκλητε ἀγαθέ...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Εὐλογητός εἶ...». 2.– Τοῦ Προδρόμου· «Προφῆτα καί Πρόδρομε...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε καταβάς...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Προδρόμου· «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία...» (Ῥωμ. ιγ΄ 11-14, ιδ΄ 1-4), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν Κυρίῳ. – Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς φωνῆς μου», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ τῆς Τυρινῆς.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἐπειδήπερ πολλοί ἐπεχείρησαν...» (Λουκ. α΄ 1-25, 57-68, 76, 80).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς μνημόσυνον...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις.