Ἦχος βαρύς.

Πατριαρχική Θεία Λειτουργία.

῾Ο Πατριάρχης κατά τήν ἡμέραν ταύτην μεταβαίνει, ἀπό τοῦ ἔτους 2010, μεθ’ ἁπάσης τῆς ᾿Ακολουθίας Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Πατριαρχικήν καί Σταυροπηγιακήν Μονήν Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σουμελᾶ Τραπεζοῦντος καί τελεῖ τήν Θείαν Λειτουργίαν, συμφώνως τῷ Τυπικῷ τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης ᾿Εκκλησίας.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Λαοί, προσκιρτήσατε...».

Κοντάκιον: «Τῇ ἐνδόξῳ μνήμῃ σου...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ... – Σταυρόν ὑπέμεινας, Σωτήρ... – Ἀπόστολοι ἰδόντες...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Κἄν συνελήφθης...» καί 3.– Τό 1 Στιχηρόν Αὐτόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος...» καί τά 2 Στιχηρά Προσόμοια· «Βαβαί τῶν σῶν μυστηρίων... – Τήν σήν δοξάζουσι Κοίμησιν...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό ὀκτώηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Θεαρχίῳ νεύματι...», δίχορον.

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἀνέστης ἐκ τοῦ τάφου...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν... – Ὑπό τόν ᾅδην κατελθών... – Φοβερός ὤφθης, Κύριε...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε ἐξεδήμησας, Θεοτόκε Παρθένε...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...». 2.– Δόξα, τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...» καί 3.– Καί νῦν, τό αὐτό.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Ἄνοιξόν μου τό στό­μα...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ἔπρεπε τοῖς αὐτόπταις τοῦ Λόγου...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό  Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς, δίς.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται, μικρά Συναπτή καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό ὄνομα...».

Ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί τοῦ ἤχου καί τό·

Προκείμενον: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».

Στίχος: «Ἄκουσον, θύγατερ καί ἴδε, καί κλῖνον τό οὖς σου, καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καί ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεύς τοῦ κάλλους σου».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τήν ὀρεινήν...» (Λουκ. α΄ 39-49. 56).

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Ὅτε ἡ μετάστασις...».

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Νεύσει σου πρός γεώδη...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ...» καί· «Ἀνοίξω τό στόμα μου...» μετά τῶν Εἰρμῶν αὐτῶν, ἀμφότεροι μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί ἡ·

Ὑπακοή: «Μακαρίζομέν σε...» (χῦμα).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς, μετά τῶν Μεγαλυναρίων καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Αἱ γενεαί πᾶσαι... – Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι...».

 «Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Η΄ Ἀναστάσιμον· «Δύο Ἀγγέλους βλέψασα...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων...», δίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν... – Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι... – Χριστοῦ τήν ἀνάστασιν... – Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Τῇ ἐνδόξῳ Κοιμήσει σου... – Ἐκ περάτων συνέδραμον... – Τήν ζωήν ἡ κυήσασα...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ἀνάστηθι, Κύριε, εἰς τήν ἀνάπαυσίν σου, σύ καί ἡ κιβωτός τοῦ ἁγιάσματός σου». β΄.– «Ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυΐδ ἀλήθειαν καί οὐ μή ἀθετήσει αὐτήν· ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπί τοῦ θρόνου σου».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ πᾶσα ἡ γῆ.

Ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ, αἰνεῖτε τό ὄνομα αὐτοῦ.

Ἐν πόλει Κυρίου τῶν δυνάμεων, ἐν πόλει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Ἐγεννήθη ἐν εἰρήνῃ ὁ τόπος αὐτοῦ, καί τό κατοικητήριον αὐτοῦ ἐν Σιών.

Δόξα... Καί νῦν...».

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Ἀγαπᾷ Κύριος τάς πύλας Σιών, ὑπέρ πάντα τά σκηνώματα Ἰακώβ.

Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός ἐθεμελίωσεν αὐτήν εἰς τόν αἰῶνα.

Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.    

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος α΄.

«Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου.

Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι».     

 Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῇ Γεννήσει...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Τήν ἐν πρεσβείαις...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν...» (Φιλιπ. β΄ 5-11).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά...» (Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄  27-28).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Αἱ γενεαί πᾶσαι... – Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.